Zondag eindelijk weer eens een keer kunnen vissen. Het weer was goed, wind redelijk,
en de dobber had zo weinig last van bovenstroming. Hond Sjakie gaat vaak mee, en zo
ook die zondag.
Eerst naar mijn normaal gesproken startplek gereden. Ik ben er al zeker een maand niet
geweest. Nu blijkt dat de wetering helemaal dicht gegroeid is. Waren er een maand geleden
nog open plekken, het eendenkroos bedekt nu de hele oppervlakte, waardoor voor mij
nu niet of slecht te zien is waar nu wel of geen wier is, of waterpest, en of er
vis gelokaliseerd kan worden. Het hoge gras op de kant bemoeilijkt het doorkomen,
waardoor ik ongewenst ook meer lawaai maak dan mij lief is. Sjakie komt regelmatig
niet door het hoge gras heen, zodat ik telkens terugloop om een pad te maken.
Mijn hond kan mij op die manier alsnog volgen.
Dat het lawaai ongewenst is, wordt al gauw duidelijk: ik zie twee keer wegspurtende
karper onder de kant. Die zijn niet zichtbaar door de eendenkroos, en ook de
herkenbaarheid van bellenplakkaatjes wordt bemoeilijkt. Gas of echt karper of zeelt?
Een keer stap ik bovenop een egel, waardoorik omval, en Sjakie denkt dat ik wil
spelen, en begint vrolijk op mij te springen. Grrr.
Alleen een eventuele aan de oppervlakte azende karper is hier duidelijk herkenbaar,
maar die zijn er vandaag niet. Ik voer op de plekken waar de wegspurtende karpers
hebben gezeten, in de hoop ze terug te zien op dezelfde plek. Ik heb nu een pad gemaakt,
dus straks kan ik ongestoord en zonder lawaai pennen op de voerplekken.
Op voerplek één vermoedde ik een open plek, maar dat was een maand geleden zo, nu blijkt het vol met waterpest te zitten. Tweede voerplek: een van de 2 plekken waar een half uur geleden karper wegspurtte. Ik laat de pen onder de top zakken en zie na een minuut beweging van de dobber. Het aas -een dotje maden- moet wel aantrekkelijk zijn. Zo’n heerlijk friemelend, krioelend aas moet toch een hapklaar brokje zijn, of niet?
De dobber wordt ineens ondergetrokken, ik wacht een fractie en tik aan. Vis! De anderhalf
ponds hengel wordt lichtjes krom getrokken en ik vermoed iets anders dan een karper.
Na een korte dril komt een winde tevoorschijn. Huh? Een winde, hier? Nog nooit een winde
gevangen hier. Maar goed, de eerste vis is binnen, en wat een bek, de dot maden verdwijnt
gewoon in die grote bek. Onthaken en weer terug.
Even verderop loop ik voorzichtig maar de hond maakt sprongen om over hoge plukken gras te springen en veroorzaakt een kolk van een andere wegspurtende karper. “Sjaak!”, vermaan ik de hond. Sjakie kijkt me vragend aan en blijft rustig zitten. Ik struin verder,
de hond achter latend.
Op de derde plek laat ik de pen zakken. Volgens mij zie ik walmen onder de eendenkroos.
De lijn zorgt voor een schrikreactie, een kolk en weg vis. Ik baal als een stekker. Zachtjes en stil is Sjakie ondertussen naast mij gaan zitten en kijkt mij met een schuine kop aan. Ik probeer het nog eens op de tweede stek, kwartiertje, helemaal niets. Volgende water dan maar. Sjakie in de auto, hengelspullen achterin, de snelweg op.
Tweede water
Daar aangekomen ligt er enorm veel bladeren op het water. Het water is nog helderder
dan een week geleden, toen ik hier met de hond liep. Ik maak drie stekjes onder bomen
en leg een onthaakmat neer voor Sjakie. Die blijft nu rustig liggen en sluit zijn ogen. Luilak!
Ik loop heen en weer tussen de voerstekjes en hier en daar zie ik wat witvis
en zelfs jagende snoek. De eerste stek levert na een kwartier niets op.
Stek twee ook niet. Stek drie zorgt voor een wegdwarrelende dobber en een forse ruisvoorn (22 cm). Prachtig, maar niet wat ik zoek. Terug naar stek één. Ik zie een schim op de stek. Ik gooi een meter achter de stek en trek de dobber naar me toe. Weer loopt de dobber weg, en ik sla aan.
Het wordt een korte dril, en ik vang een karpertje van wel 37 cm 🙂 Vis is vis!. Hij glinstert mooi nu hij nog nat is. Ik doe wat water over de vis heen en zet de vis terug. Door naar stek twee~,,niets te zien en ik ga richting stek drie. Na 20 minuten helemaal niets. Ik struin de stekken nog eens af, maar zonder resultaat. De hond ligt nog voor pampus, en ik besluit in te pakken,Het is genoeg geweest. Duty calls. Kom Sjakie!
A Passion 